Sensizlik Şiiri - Mustafa Ayten

Ne çok sevilmek yetti sana
Ne de güzel sevilmek
Gülüşünü hak etmek için daha ne yapmalıyım, bilemiyorum
Oysa kalemimin mürekkebi tükendi
aşkını yazarken
Gözyaşlarımla yazdım hasretini
Birden yüreğime döküldü hepsi
Yüreğimdeki hüzün akıyor damarlarımdan
parmak uçlarıma doğru
yokluğunu anlatmak üzere
Lakin tükendi harfler
Yoruldular
Kırıldı bütün kalemler
İstemez oldular derdini
Kanatlanıp uçar oldu defterler
Terk ettiler senin gibi beni

Avucumdaki boşluk bile kırgın bana
Tutamadığım için ellerini
Yürümez oldu ayaklarım
Yollar sana çıkmayınca
İnatlaşıyor ciğerlerim benimle
Kokunu dünyaya salmamak için
Kabul etmiyor zihnim
Bu hazin terk edilmişliği
Düşürmüyor hayalini gözlerimin önünden
Burada diyor burada işte
"Yaşamak için bir sebep"
Yüreğimin ölümünü kabullenemiyor