Sensizlik Şiiri - Ahmet Nejat Alperen

Sensizlik, sessizliğin en derini,
Bir çöl gibi içimi yakar, kurutur.
Gözlerimde umutsuzluğun teni,
Sensizlikle çıkarıyorum bu yolu.

Sessizlikte yankılanır gülüşlerin,
Anılar sarar dört bir yanımı.
Sensizlikte her şeyin eksikliği,
Gönlümde açar hüznün çiçekleri.

Rüyalarım sensizliğe meydan okur,
Uykusuz geceleri hasretle doldurur.
Sensizlik, içimde bir dert, bir yara,
Seninle dolu her anı, her anı arar.

Ama bilirim, sensizlik geçici,
Gelir günler yeniden dolu sevgiyle.
Sensizlik değişir, yerini mutluluğa bırakır,
O zaman hüzün yerine sevinçle gülerim.