Tüm denizleri doldurup avuçlarıma, gözlerinin mavi tonunu aradım.
Sonra oturup bir kenara, eski günlerimizi andım.
Sensizlik yürekte yanan köz, nasıl kopartılıp atılabilir ki; can'da can olmus öz.
Hasret uçurumlarından düşmüş adamım, saat misali ayrılık anına takılmış kadranım.
O yüzden sen diye atıyor sol yanım.
Biçare halim, sensizlik ve sessizlik şu anım.
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta