Sensizlik Şiiri - Yavuz Selim Sabbah

Kanlı gözlerim rüzgarında kısılıyor.
Garip bir sensizlik çöktü üstüme.
Kalbimin acısı fevkinde sızlıyor.
Kaçmak ne mümkün.
Rüzgar vurup ırmağında kül olmak.
Yahut denizinde hür olmak.
Gür bu mevsimin tüm çiçekleri.
Çünkü sen doğdun bu mevsimde.
Özgür gezen kelebekler
Varlığını sana borçlu.
Yalnız sana açan mevsimin.
Kışın bekler oruçlu.
Dışa vurdu bu suçlu.
Sana meftun olmaktı tek suçu ve tek sorunu.
Bu durumu anlatamam.
Kelimeler senle düğümlü.
Üç öğünde sen varsın, aklım sana büründü.
Aya bakan gözlerinden.
Yüzün bana görünsün.
Güzün yahut yazın.
Sen dilimde tek hecemsin.
Seni bulmak umuduyla her iklimde gezen ben.
Ne olur düş rüyama...
Bilincim sana bezendi.