Karabulutlar çöküyordu üstüme
yağmur oluyordu, yalnızlık oluyordu, özlem oluyordu.
İnce ince yağıyordu sineme, can yakarcasına...
Kokusu siniyordu tenime
Usul usul geçiyordu zaman ardına bakmadan.
Ve bitmek bilmiyordu kirpiklerimdeki ıslaklık.
Boğuyordu gecelerimi, mehtabı hiçe sayarak
Yarım bırakılmış yakamozlar gibi.
Sokaklarda sallanıyordu yalnızlığımın giriftarı.
Banklarda sabahlıyordu kör gidişlerim.
Sahile vuruyordu o kimsesiz anılarım.
Yağmur oluyordu, yalnızlık oluyordu, özlem oluyordu.
Kayıt Tarihi : 13.5.2023 12:47:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!