Akşam olup da karanlık kaldırımlara
Düşerken yorgun gölgem
Yalnızlığım ve garipliğim
Gelir de aklıma irkilirim
Ne şu park ne şu insanlar
Hiç birisi benim kadar
Garip ve yalnız olmadılar
Hiç birisi böylesine tanımsız
Girift duygular tatmadılar
Bu vakitler
Yalnızlık büyür büyür de
Devleşir yüreğimde
Hasret bir akrep gibi
Kıskacına alır beni
Sensizlik mi sorma hiç
O tarifsiz bir duygu
Senin şimdi yokluğun mu
Veya mazimdeki gölgen mi
Yalnızlığıma sebep?
Küllendi ya diyorum bu sevgi
İnanma, sen yoksan bile şimdi
Senden daha güçlü
Kim var yüreğimde
Senin kadar sevilmiyor
Sevilmedi hiç kimse
Akşam olup da karanlık kaldırımlara
Düşerken yorgun gölgem
Sensizliğim ve garipliğim
Gelir de aklıma irkilirim
1986
Kayıt Tarihi : 22.2.2023 19:58:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!