Bazen sağanak yağmur gibi
sessiz ve aniden çöker insana sensizlik.
Şimşekler yalazlanır yüreğinde, sesini duyamazsın.
Bütün kapılar kapalı, perdeler sıkı sıkıya çekilidir.
Sensizken cümleler hep yarım, özneler tekildir.
Artık, kadehler boşluğa, martılar uzağa akar.
Sensizlik ateştir, düşündükçe yakar.
Sensizlik derin yaradır, daima kanar…
14.03.2007
Kayıt Tarihi : 7.2.2023 02:25:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!