Sensizlik Şiiri - Zehra Aydın 2

Ecel şurubundan alsam bir yudum
Sonsuzluğa gömülsem keşke
Sensiz nasıl yaşanılır bilmem
Seni sevdiğim sürece

Denizin dibine attın beni
Ben nefessiz kaldım
Elimden tutup çıkarmadın
Karanlıkta ağladım

Benim bedenim çürüdü
Ölümü beklemekten
Bıktım artık
Yaşarken ölmekten

Güzel anılarımız vardı
Sen beni terk edene kadar
İyi bir insandın
Sevgin yalan olana kadar

Taşmış senin kalbin
Benim duygularım camdan
Yüreğime sapladın hançer
Artık her yer kandan

Bağlandı boynuma
Sevda zinciri
Esiri düştüm artık
Bir ölüm meleğinin

Sürgün etseler beni
Ne fark eder sanki
Ben sensiz sürgündeyim
Senin kalbin hep kilitli

Müziksiz dans olur mu ki
Sen benim müziğimsin
Sensiz yarımım
Yarım nasıl yaşarım

Kölenim ben senin
Sen benim katilim
Okyanus mavisi gözlerin
Ben yine de seni özlerim

Acınacak duruma düştüm
Seni unutamıyorum
Ama bu önemli değil
Ben senin hayalinle yaşıyorum

Geçmişte kaldım
Geleceğe dönemiyorum
Sensiz üşüyorum
Üşüdükçe ölüyorum

Duygularım yok sayende
Sen parçaladın hepsini
Hayallerim gitti seninle
Titanik olsa batmazdı böyle

Olamadık aslı ile kerem
Kimse konuşamadı aşkımızı
Çok sevdim diye mi oldu böyle
Yoksa çok mu sıkıldın söyle