Sensizliği düşünmeye korkarken,
şimdi sensizim.
Gözlerim manzaranı, güzelliğini özledi;
ellerim tenini ister oldu.
Sana uzandığım her seferde,
bana yaklaşan tek şey koca bir hiç.
Sensizliği düşünmeye korkan adam,
şimdi sensiz, kalpsiz;
yaşayan bir hiç gibiyim adeta.
Sonsuz yalnızlığın kıyısında,
seninle var olmayı bekliyorum.
Kayıt Tarihi : 24.9.2025 00:28:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!