Aylar ayları kovalıyor, mevsimler yeni renkleriyle giyiniyorlar elbislerini, insanlar yürüyorlar sokaklarda, tramvay, otobüs ve metro duraklarında sürekli yeni yüzler görüyorum sürekli değişen! Yüreğimin, beynimin, ruhumun ve bedenimin değişmeyen tek sahibi olan bir sen kalıyorsun benimle sürekli aynı yönde ilerleyen!
Sevgi bu olsa gerek diyorum! Bu yüzden bu bedeni feda ediyorum sen cananıma! Canan, candan da ötede, canın içinde, özünde varlığını sürdüren yegane dayanağımsın! Senden başka dayanacak kapı yok artık!
Sadece özümde bir eksiklik hissediyorum, acılarımı çoğaltan. Seni tanımayanlar, senin ne kadar iyi ve yeri doldurulmaz biri olduğunu nereden bilebilirler ki! Bu hissi ancak tadanlar bilir. Bilirler, yaşamanın bir kıyıya paralel bir şekilde gidildiğini. Bu duvar üzerinde her an düşme tehlikesi vardır. Ama düşdüğünde bile geriye hatırladığın bir büyük tebessümün izleri kalır sevgiyle … Sevgiyle! Sevginiz kalır geriye! Saygınız kalır!
Bir yer kalır düşlerinizde, öyle bir yer ki, edinilmiş, kazanılmış ve ruha kazınmış olan, hiç bir silginin kuvveti yeterli gelmez artık onu silmeye! Benimde öyle, düşlerimde edindiğin bir yerin var, anlatılması imkansız! Otuziki dişim ağızımdan ve damaklarımdan sökülse, dökülse ve de çürüse de, eksilmeyecek bir yer edinen ve sürekli sevgisiyle beni çoğaltan sen oluyorsun derken, şiirlestiriyorsun yüreğimi! Ve hemen ruhumdan su dizeleri ruhuna hitap ederek kulağına fısıldıyorum saygıyla!
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta