Sensizlik Şiiri - Tuğba Deniz

Bir kahve çekirdeği bile gözlerini hatırlatıyor
Bazen bir deniz kıyısında
Bazen bir uçurumun kenarında
Bazen bulutların arasında buluyorum kendimi
Hep bazenler, belkiler, iyikiler
Kendime yer seçemiyorum

Belki de cesaret gerek
Sırtını dayamak gerek gülüşlerine
Sabah uyandığında gözünden akacak bir damla yaşa rağmen,
Korkmadan uyumak,
Rüyalarda buluşmak gerek
Yada hepsini boşverip
Sensizliğin acısını yaşamak gerek

Seninle nasıl yaşanır bilmiyorum
Hiç geçemedim hayatından
Hiç yürüyemedim
Küçük şehrin tozlu sokaklarında
Hiç ıslanamadım zamansız yağan yağmurlarında
Ansızın içime çöken sevgin
Ve sensizlik
İkinizide iyi bilirim..