Beni oyalayarak sıradanlaştın son günlerde,
Seni başkaları gibi tanımak istemiyordum.
Bana sarıldığında altına sahip olurdum.
Zira kalbim saflaşabilen bir madde,
Kırmayı nasıl başardın anlamıyorum.
İpeksi kollarım, şimdi kaslı gururum.
Yarattığın hicrana karşı güçlü olurum.
Büyüse de hayatla aramdaki uçurum,
Gazabına düşeceğime sensizliğe tutunurum.
Gülüşün sanki bir güneşti şafaklı,
İzi küçülürdü ego gölgelerimin.
Yokluğun gölgeler miydi bu aklı?
Geceleri ışıldayan ümidimin,
Kasvetli bulutlar ardında masalı saklı.
Gitsen de, bir şeyi bozmamam gerek;
Sen masalımdan kovuldun.
Yerine bir başka “sen” gelene dek!
Satırlarımdaki “sen” işsiz kaldı,
Sen’işsizlik oldu bunun adı.
Kayıt Tarihi : 18.9.2019 20:05:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!