Sensizlik Şiiri - Murat Gökçe

Bir gece yarısı aniden bastırdı sensizlik.
Çakan şimşeklerin ardından
Yağmur olup düştü gözlerime.
Hüzünle karışık yağıyor
Giderek kalbime doğru yayılıyordu.
Savunmasızdım,
Hazırlıksız yakalanmıştım.
Ortalık zifiri zindan,
Kafam darmadağın.
Acımı haykırıyordum
Suratına karanlığın.

Göğe dikiyordum gözlerimi,
Ne yıldızlardan eser vardı
Ne de ay bahtiyardı.
Arkama bile bakmadan yürüyordum.
Karanlığa saplanıyordum giderek
Gecenin hasretliğe karışan noktasında.
Kimse de koşmuyordu imdadıma.

Kimsesizdim,
Çaresizdim
Acıdan kıvranıyordum.
Seni sayıklıyordu
Susuzluktan çatlamış dudaklarım.
Susuyordum giderek
Yalnızlığın girdabında.
Hezeyan ediyordum kendi kendime.
Suçsuzum diyordum.
Kalbimde ki ateş
Yayılıyordu her yanıma
Can çekişiyordum.

Korkuyordum,
Kimden?
Neden?
Sorusuna cevap bulamıyordum.
Suçsuzdum,
Kalbim tek şahidimdi.
Sensizliğe mahkum bir adam.
Cezamsa idam.

Kopmuştu kıyametim
Ruhum çıkmıştı semaya
Kesilmişti dünyayla ilişkim
Ölümün en zor anındaydım.
Sensizlik Ahiretimdi,
Kan ter içinde
Sorgulanıyordum.

Murat Gökçe Karsî
29.01.2016