Sensizlik Şiiri - Sadullah Celik

İnsan kokan ırmakları karışladım
Sabahın en berrak saatlerinde
Boynumu büken
Koyu hasreti karşıladım
Gerçeği yansıtmayan
Kavuşma vaatlerinde.
*
Kaskatı kesildim yine
Yalnızım
Çalınmış hayallerde
Körelmiş duygularda
Yanıltıcı ve çıkmaz sokaklarda
Ve ay ışığının değmediği
Yürek tepelerinde
Ben yine nöbetlerdeyim.
*
En çetin nöbetim sensizlik
Bilir misin?
Her köşebaşında densizlik
Niyetler temiz kalmak
Ama ayaklarımız çamur içinde
İçimde gizlediğim dert gibi
Günden güne yer bitirir
Sensizlik.
*
Ben senin gölgende yaşamaya
Senin gibi hayata yeniden başlamaya
Sınırlarını korumaya
Tüm olumsuzluklara rağmen
Senin gibi sevgi ve şefkat saçmaya
Söz vermişim.
*
Söz vermişim
Ölüm kadar ani
Dönülmeyecek derecede kati
Söz vermişim
Uğrunda ölünecek kadar vatani.
*
Duygusal sömürü tuzaklarıyla
Hep bizi ağlattılar
Televizyon dizileriyle
İnternet ağıyla
Modern çağıyla
Masal dağıyla
Daim ağlattılar bizi.
*
Suçluyu bağlayacak
Ciğerinden dağlayacak
Suçsuzu koruyacak
Huzur verecek
Kanunlarımız olmadığı için
Mimiklerimize gülme yasağı
Gözlerimize ağlama hediyesi verilerek
Her daim ağlattılar bizi.
*
Duyguda sömür
Gaz yerine kömür
Sevdasını bilmeyen bir ömür
Hediye verildi bizlere
Bir de sensizlik
Bıçak gibi kesen
Sensizlik…