Sensizlik Şiiri - Sait Doğan

Soguk bir kış sabahı
parkasız, aç ve de sensiz
Düşmüşüm yolllara
Üşüyen yüregimi okşayacak ısıtacak bir umudum yok
Hayallerim zifiri karanlik
Yeryüzü dar ve sessiz ve de her yer sensiz..
Ölü topragı cökmüs
tanıdıgim herkesin üstüne..
Tenler solgun, kalpler paramparca...
Hangi akla hizmet bu bencillikler..
Neden paylaşılmaz sevgiler dertler ümitler..
Yoksa gerçekle hayal arası bir düşmü görüyorum
uyanık gözlerim uykusuz gönlümle.
Doganın en buyuk armagıni olan sevgiyi neden hoyratça ziyan ediyoruz..
Gelmen için
Dönmen için
Bilmen için
İllaki ölmem mi gerekir..