Sensizlik Şiiri - Seyit Burhaneddin Kekeç

Sensizlik

Umutlarımı tükettin gidişinle
Hayallerim bile yarım kaldı
Öyle bir terk ettin ki beni
Senden gayrı dünyadaki tüm kadınları çirkinleştirdin gözümde…

Pişmanlıklar fayda etmiyor
Getirmiyor kaybedilen günleri
Onarmıyor kırılan kalpleri
Yapılan söylenen hiç bir şey unutulmuyor işte…

Bir sokak çalgıcısının gitarının tınısında buluştuk yine seninle
Bizim parçamızla inledi bütün sokak
Hatıralara ihanet etme
Ağlatma inletme
Ahı bile yakıp kavuruyor işte…

Acıların kaynağı var yüreğimde
Ben huzuru aradıkça içimde bir şeyler kırılmakta
Hiçbir şey ama hiç bir şey rast gitmiyor nedense
Kol kırılsa iyileşiyor da ya ruh kırılırsa…

Her şeye rağmen yine de özgürlüğüm ellerinde
Yüreğime kelepçeler geçirmiş gözlerin
Yarınlarım bir karanlık hücrede
Zindan bütün karanlığıyla ruhumda
Ne güneş ne bir ışık
Her şey tek renk
Uçurum derinliğinde koca bir siyah...

Fallarda mı aramadım
Dilek paraşütleri mi uçurmadım
Adaklar mı adamadım
Ne yapacağımı şaşırdım
Yoksa kaderime mi yazılmadın
Allah’ım hangi büyük günahı işledim
Neden bu cezaya uğradım…

Temmuz güneşinde karanlıktayım
Zemheri ayazında yanıyorum
Körüm sağırım, dilim lal
Hiçbir şey görmüyor duymuyorum
Dön gel gözlerime fer
Dizlerime derman ömrüme mana ol
Dön gel ruhuma can hayatıma renk kat...

© Seyyid Burhaneddin Kekeç
03 – 02 – 2018
04 : 45