Sensizlik Şiiri - Kara Osman Nalbant

Şu yalan dünyada
Garip oğlu garibim
Eşimi ve işimi
Seviyorum
Zoru seviyorum
Yüreğimi yakan
Koru seviyorum
Dişimi sıkıp
Menzile doğru
Koşuyorum
Yeter ettin felek
Demedim, demem
Yaradan’a şükür
Yaşıyorum
Açlığa, susuzluğa
Uykusuzluğa
Soğuğa, sıcağa
Ağrıya, acıya
Gün gelir alışırım
Beni korkutan
Tek şey
O daracık yerde
Sağır sessizliğe
Beterin beteri
Sensizliğe
Nasıl alışacağım