Sensizlik Şiiri - Emirhan Seçkin

Şimdi sensizliğin yarınlarını yaşıyor.
Bu coraklasmis yürek,
Issız bir caddenin tenha bir sokağında,
Seni arıyorum, sensizliğin karanlığında.
Sürekli yanıp sönen bir sokak lambasının altında,
Sensizliği haykırıyorum kararmış gökyüzüne. Hüzünlü nagmelerle sensizliğin
 Ne kadar puslu...
Ne kadar korkutucu ve ne kadar bataklık olduğunu anlatıyorum kaldırımlara.
Bazen de mutluluğa, sevgiye aç nidalarla sesleniyorum sokak duvarlarındaki sevda sözlerine.
Yanlizim,
sensizim,
yarinsizim şimdi avazım çıktığı kadar bağırıyorum,
Küfrediyorum, sensiz bana yabancilasmis bu kalabalık şehre,
yine sen,
hep sen,
daima sen. Sesleri yükseliyor vücudumun her zerresinden
Kalbimin başkentine doğru
...