Sensizlik Şiiri - Süleyman Solak

Şimdi yokluğun çöktü üzerime
gücüm yetmiyoki kaldırıp atayım
gözüm karardı: çocukça yanlarım yok artık
yada masum gülücükler
git gellerinin sonuna geldiğin gün beni bırakıp gittiğin gün
bitti herşey..

Nefesim kesiliyor; üstüme geliyor duvarlar
yokluğunla savaşıp yoruluyorum
öfkemde kendime nefretimde
ne yaptımsa kızamıyorum sana
boğazıma düğümleniyor cümleler:

Kendimle konuşuyorum bazen sonra kendime gülüyorum
gözyaşlarımı saymadım
gülmelerimin ardından tane tane dökülen
fotoğraflarına bakıyorum bazen
gözümde canlanıyo
sanki yaşananlar bi film oldu
yönetmeni sen oyuncusu ben
öyle susadımki sensizliğe
toprak olsam yarılırdım derince,ağaç olsam bölünürdüm ortadan ikiye,
çiçek olsam solar,bina olsam yıkılırdım

bazen nefesini hissediyorum yüreğimde
kokun geliyo burnuma
damarlarıma kadar çekip asıl sarhoşluğu yaşatıyorum yüreğime
sevmenin verdiği mutluluğun ardından
yokluğunun acısı vurdu yüreğimi
kalbim kan tazelemiyo artık
senin askın kanımda gezerken çıkarıp atamıyo iste
öyle dikkat ediyorumki bi yerim kanamasın diye
insanlar korkak diyor belkide..

bazen sesini duyar gibi oluyorum
korkarcasına sağa sola bakıyorum
delim diyişin geliyor aklıma
sahiden deliriyorum..

seni bu kadar severken yokluğunu yaşıyorum
yaşamak denmez buna
kalbim seni zikrediyor
ellerim duada,gözlerim yaşlı,boynum bükük
dilimde bir dua..
ONU BANA GERİ VER ALLAH'IM....