Sensizlik Şiiri - Hatem Mahmutoğlu

Bıraktım tüm duygularımı sellere
Artık aşktan eser yok gönülde
Dayanamıyorum zaten sensizliğe
Naptım biliyor musun bu gece
Kalbime bir zehir verdim adı
Sensizlik
Yavaş yavaş can verecek zavallı
Beklide bir köşede bulunacak
Sahipsizce adı şanı bile duyulmayacak
Ne mecnun ne Ferhat olmayacak
Bir şarkı öğrettim dilime adı
Sensizlik
Kan kusacak beklide hasretin biliyor musun?
Sen bendeki seni mahvettin
Bir şiir yazdım ben ona adı sensizlik
Zindanımsı gecelerimde bir ben birde gözyaşlarım var şimdi
Ne kadarda yalvardımsa bir defa bir kez ömründe bir defa gel
Rüyama dedimse gelmedi ve gitti
Biliyor musun adını ne koydum adını yitiğim koydum
Kendime söz vermekten bıktım dinletemiyorum sözlerimi kalbime
En son çare zehirlemekti onu nefretin acı zehrini akıtmaktı yavaş yavaş
İyide bu nasıl olmalıydı ki düşünüyorum
Beynimi yercesine kalbimi yerinde sökercesine
Sen nefret edecek adını aşk diye anmayacak bir kötülük bulsun diye
Yok yok işte olmasını da istemezdim bekli bu yaralı kalp bu zavallı yürek
Yine diyor ki o sevilecek o hep övülecek o hep güzelliklerde gezinecek
O hep dua ile yad edilecek soylu bir sevda sana sakın ola ki ona unutulmayı
İhaneti kondurma adı ağlayan kovulan aşağılanan onursuzlaşan
Suçlanan karşılıksız bir aşk olsa da sev diyor yüreğim gücünün yettiğince
Nefesin kesilinceye hatta ölünceye kadar sev diyor
Çünkü sen sevilmek için değil sevmek için varsın diyor
İsimsiz bir aşkın başrol oyuncusu
Sensin diyor ve gidiyor yüreğim adresi sensizlik