Sensizlik Şiiri - Adem Öztürk

Sensiz biçimsizim
Şeklim buluta karışır
Yağmur olur parçalanırım
Suyla aksam durulmam yine
Toprağı ıslatır nemim
Bir tohumun kabuğundan çatlarım
Bir dunyanin kabuğunu kaldirir bedenim

Sensiz şekilsizim
Irmaklardan taşar denizlere dolarım
Kocaman gökyüzüne sarılırım
Maviye doyar yüreğim
Yureğim sahibidir öksüz düşlerin
Bir yanım toprağa yaslanır
Diğer yanım hasretim

Sensiz ben bir hiçim
Varolmak telaşına düşer hayallerim
Sabır çekerim yokluğun en diplerinden
Avuçlarımda kör bir dilenci
Aydınlık doğrulmadan karanlık herşey
Az'dan çok'tan nasibim kesik
Açlık kaygısında seni beklerim