Sensizlik Şiiri - Alperen Karadağ

Dün gece içtim sensizliğe...
Hayaline kaldırdım kadehimi.
Seni düşledim sabahın ilk ışıklarına kadar
Sessizce kimselere belli etmeden...
Sensizliğe tek şahidim
Zifiri karanlık,içtiğim sigaram ve rakımdı.

Yanımda yanıbaşımda..
Benimle olmanı inan inan o kadar çok istedim ki...
Belkide yaşamayı bu kadar çok istememişimdir.
Karşımda oturmanı,
Sana kadeh kaldırmayı
Ve sana aşk şiirleri okumayı...
Sonra sonra seninle...
Gecenin bir yarısı,herkesin uyuduğu,
Gürültünün yerini sessizliğe devrettiği
Karanlık,dar kenar mahallerinin sokaklarında
Gecenin,sabah ile nöbet değiştirdiği ana kadar,
El ele,kol kola dolaşmayı istedim...
Soğuk, sessiz ve sisli bir pazar akşamında...

O gece beni kötü eden neydi biliyormusun güzelim
Havada Kokunu,
Bulutlu gökyüzünde gözlerinin parıltısını,
Kadehimde dudak izini
Ve...
Her nesneye dokunduğumda,
Sıcak teninin yumaşaklığını aramam oldu...
Arayışım değil bulamayışımdı beni kötü eden!
Mezem sen,
İçtiğim rakı senin sevgindi.
Her yudumunda, içimdeki ateşi körükledi durdu.
Acıma acı,
Derdime dert katarcasına...

Bir şeyi bil sevgilim...
Benim içimi yakan,
Senin sevgin,aşkın değil!
Sensizliğin ta kendisi.
Ben senle doğdum,sende yeşerdim.
Ve..
Senle ölmek sende solmak istiyorum...

Anla aşkım ne olur beni..
Hayatı senle yaşamak istiyorum
Sensiz değil!
Aşkı sende tatmak istiyorum
Yalnızlığınla değil!
Senle olmak istiyorum
Hayalinle değil!
Seni istiyorum geceleri kollarımda
Yastığımı değil!
Yüreğini istiyorum be güzelim
BEDENİNİ değil!