Sensizlik Şiiri - Dilek Mert

Yine çöküyor sigaramın ucuna dumanı sen kokan mor yalnızlıklar
Sana öyle hasretim bana dudaklarını gönderir misin?
Fakir bir ayrılık giyiniyorum senden yoksun özlemlerimi saklayarak
Bir tek sen gitme diyerek yuttuğum cümleler boğuyor beni
Ben böyle deli divane olacak kadın değildim sen misin yokluğun mu

Kaç kadeh sen içtim kaçıncı promilini üflüyor gece nöbetlerim
Kaç uykusuz gecenin sabahında sensizliği doldurdum yatağıma yorganıma
Kaç milyon defa uyku nöbetlerinden fırladım hatırlamıyorum
Acı bir tat dilime düşen pembe rüyalardan yaşlı uyanırken
Ben böyle deli divane olacak kadın değildim sen misin yokluğun mu

Gözlerim sürgün sana, seyrederken gökyüzünü görünmüyor ertesi
Korkmuyorum gittiğin gibiyim sendeyim serserim
Yine sol yanıma sancılar basıyor kalbim fırlayacak çıktı çıkacak
Sarı safran bir hüzün çöküyor içimin sonbaharlarına
Ben böyle deli divane olacak kadın değildim sen misin yokluğun mu

Sükut olmak zoruma gidiyor,saklı mabedim ciğerlerimi deliyorsun
Kime anlatsam anlatamam üstüm başım anadan doğma sana kuşanmış
Çıktım yoldan vakitsiz bir bayram sabahı kendime kurban gittim
Yaprak yaprak sana düşüyor bütün şiirlerim sana sesleniyorum yar
Ben böyle deli divane olacak kadın değildim sen misin yokluğun mu

(05.03.2013