Sensizlik Şiiri - Mustafa Karaahmetoğlu

Ve ben susadım... Hava soğuk...
Ver nefesini, susuzluğumu gider,
Sar, ateşinle ısıt beni...
Sensizlik, çölde toz yutmak
Sensizlik soğuk yorgana sarılıp uyuyamamaktır.

Güne seninle başlamak, sus(a) mamak
Mordan laciverte geçen akşamlarda,
Kumsala uzanıp, seninle yıldızlara bakmak,
Hazanı da, baharı da, hayatı da sen de yaşamak,
Ömrüm gelip geçsin ne çıkar
Sonunda seninle yaşlanmakta varsa...
Sevdaya dair ne varsa, yüreğimde saklı
Mecnun olup susamış olsam da çöllerinde
Yüreğim dikenli tellerle örülmüş nöbette.
Sınırları çizmiş, hasretle seni beklemekte…
Saymadığım geçmiş zaman dilimlerinde,
Susamıştım sevdana ölesiye…
Donuyorum yıllardır, kaldım karda boranda
Döndüm baktım geriye, sayamadım takvim yapraklarını
Geç öğrendim, sensizlik bir ömür demekmiş…

Sensizlik… Kayıp umutlar
Sensizlik… Yıkık hayaller
Sensizlik… Flu rüyalar
Sensizlik… Örselenmiş duygular
Sensizlik… Kör gözler
Sensizlik… Yaralı Yürekler
…Ve Sensizlik
Bir hiçmiş…