Sensizlik Şiiri - Coşkun Yılmaz

Bir tanışma
Aldı başını gitti
Yalnızlığın avuçladığı
Kış baharın da

Her yere selvi dikti
Güz tomurcuğu bakışların
Güneşin korkusuz ayazında
Üşütüyor bensiz adımların

Nice kökler kurudu gitti
Sen ...
Sen yine gelmedin

Sonbahar ilkine döndü
Kimsesiz metinler
Kendini gördü,
her güzel evine döndü
Sen...
Sen yine gelmedin

Mutluluk hüznüme
Kaderimse tersine
Her umut geri döner de
Sen...
Sen yine gelmedin