Sensizlik Şiiri - Tekin Kale

Seni bir şiire düşünüyorum,
Belki de ilk kez deniyorum.
Beni sana,
Seni bana,
Yazılmamış bir şiir'de.

Umut ve korkunun hiç bir şey ifade etmediği,
Anlamlar yüklendiği,
Bir şiir'de.

Ütopyam'a sığmayan güzelliğin;
Ağaç gibi,
Orman gibi,
Yeşillikler gibi,
Bütün güzellikler gibi,
Bir şiire sığıyor.

Sözcükleri ve kelimeleri yerini ayarladım,
Hepsi sen'le,
Hepsi biz'le...
Gün gün,
Sayfa sayfa,
Aşk ve acı geçiyor beynimden.
Aşk bitiyordu,
Sen bitmiyor'dun.
Aşk gidiyor,
Sen gitmiyordun;
Beynimden...

Gittin!
Acıyı öğrendim.

Ölü şairlerin yazdığı şiirler gibi,
Acıyı seninle öğrendim..
Oysa bilmiyordun sevgilim,
Sen şiir'sin,
Ben şair'im.
Şiir bitecek,
Sen biteceksin.

Körler gibi bakıyor,
Dilsizler gibi konuşuyor,
Sağırlar gibi duyuyorum;
Şiir de,
Şiirim'de...

Benden kalacak iki şey olacak,
Şiirim,
Ve seni yazan kalemim..

Şiir bitiyor sevgilim,
Sen bitiyorsun,
Ben bitiyorum..

Hoşça kal diyeceğim.
Günleri say sevgilim,
Ben;
Takvim yapraklarını değiştirmedim.
Gittiğin günde kaldı günlerim...

Şiir bitti sevgilim,
Sen'de bittin.
Takvim yaprağını değiştirdim,
Günler'den sensizlik...