Sensizlik Şiiri - Mehmet Esirtgen

-Sana rağmen-
Sensizlik, ey peşinden koşamadığım güzel!
acıyı namluya sürüp gün ortasında
ve alabildiğine yalnız, dayanmak sonra umarsız,
kalleşliğe, ikiyüzlülüğe, şeytanoyuncaklığına...

Sensizlik, ey acısı belkemiğimdeki kurşun!
kötürüm ve dilsiz bir şiirdir.
Ve sadece fotoğraflarda o eşsiz duruşun
yüreğimi yolup elime verişindir.

Sensizlik, ey sevdasına ad koyamadığım!
Haritası çizilmemiş yolların kâşifi,
çekilmemiş acıların çeşnicibaşı,
doğmadan kanı içilmiş çocuğumun yasıdır.

Bitmeyen bir matem gibi tutmak içimde
ve olmazı, imkansızı istemek belki
ve sevdası gençliğime yol olmayan
kardelenlerin çiğnenmesi...

Sensizlik, ey peşinden koşamadığım!
acıyı namluya sürüp gece karanlığında
bir kefen gibi kapamaktır gözlerini
yaban güzellere, dostluğa, umuda...