Sensizlik - 1 Şiiri - Bayram Birgin

Gidiyorsun, ayak izlerini bırakarak yüreğimde
Ve ben, ayaklarının altında bir dal gibi kırılıyorum.
Hatırlıyorum öptüğüm günleri, uzanırken gözlerinin serinliğinde
Beni sarıyor yokluğun, kederli bir hüzne dalıyorum.

Bilmediğim diyarlarda yalnız geziyorum şimdi,
Nereye baksam yabancı geliyor bin yıllık yurdum.
Deryalar içre geziyorum, bulamıyorum serinliğini.
Dermanı yok kollarımın, bitip tükenmiştir umudum.

Saçlarında bir başka güzel duruyor beyazlık,
Uçlarına kar serpilmiş hissi veriyor bakanlara.
Ve beni bilmediğim diyarlara götürürken yalnızlık,
Ağlamaklı ve kederli bakıyorum geride kalanlara.

biri bana "gençliğinin baharındasın" diyor
Oysa gönül bahçem, hazanınla döküyor yapraklarını.
Tadını alamıyorum içtiğim çayın, en sevdiğim yemek zehir oluyor.
Ölüyorum, gözlerim dayanmıyor gözlerken yollarını.

Bahar gelmiş, dağlara serpilmiş mor çiçekler,
Koyunlar, bir tepe yamacınca otluyor bahtiyarlıkla.
Uzaktan gelen kuşlar, birazdan buradan geçecekler.
Belki sana gelecekler uzun bir yolun sonunda.

Seni görecekler diye kıskandım kuşları,
Kim bilir ne güzel bakacaksın onlara.
Bense bağrıma basarak kara taşları,
Yanıp kavrulacağım yüreğime bıraktığın odla.

Ve şimdi sen, uzanmışsın bir yabancının omuzlarına;
En sevdiğin türküyü dinliyorsun.
Elleri geziyor omuzlarına dökülmüş saçlarında,
Hücrelerine işlemiş mutluluk, gülümsüyorsun.