Sensizliğini mi Miras Bıraktın

Bu sabah dünyaya,
Ağlayarak,
Merhaba.
Dedim.
Daha gözlerim açılmadan,
Yüreğimin odalarını,
Birbirlerinden ayırmadan.
Sensizliğin hazin öyküsü,
İhtar edildi kalbime.
Daha hissetmeden sıcaklığını,
Yar etmişsin kara toprakları.
Aldığım her nefes,
Kör bıçak gibi parçalıyor ciğerimi.
Ben dünyaya yarı bir insan olarak,
Merhaba.
Dedim baba.
Yarım sende tutuklu kalmış.
Yarım kara topraklara,
Yar olmuş…
Dokunmak bile imkânsızken hayaline,
Ben ne edeyim sensiz bu diyarı.
Ben nasıl mutluluğun bestesini
Çığırayım yarınlara.
Nasıl mavi hülyalarda
Kulaç atayım…
Daha yeni merhaba derken hayata,
Yoruldum baba,