Sensizliğine Bırak(E) Şiiri - Engin Ergen

Yürüyorum tek başına karanlıkta
Ne gitmeler gitmeye benziyor
Ne de kalabiliyorum olduğum yerde
Boşuna mı çektim bu acı yalnızlığı
Tebessüm bile etmiyorsun gel diyeceğin yerde
Bir hüzünlü şarkı dolaşmış ipek saçlarına
Ayıklamak istedikçe dolaşıyor delireceğim
Ne çığlıklar attım acıların arkasına saklanıp
Çekemezsin bu cefayı,çekersen eğer hep ben öleceğim

Umutsuzluktan
Hayatın acılar kampından, tutsaklıktan
Hergün sevginin yoksulluğuna kul olmaktan kurtardın beni
Bi çare topal gibiydim eskiden,adım atacak halim bile yoktu
Aramıza ben mi koy dedim uçurumları
Benim sana ulaşmam (sırat’ı) milyon kere aşmak gibi
Uzansam tutacak gibiyim,o kadar yakınsın
Hatta kalbin siper olmuş kalbime ama
İmkansız aşkların adı ne zaman çıkacak temize
Çıksa bile vurmazlar mı karanlık bir gecede
Ta sırtından o karanlık kuytu köşede

Ne dayanacak gücüm kaldı nede bi çare ömrümden
Güzeller güzeli bir hatıra;
Ne içime çektiğim her solukta yaşadım diyebildim
Nede bir gün olsun yaşamadım bu hayatta;
Olsun be gül yüzlü tüm mevsimlerin baharı
Canın sağolsun;
Ne tutupta kaldır ellerimden nede yüzüme bile bak
Zaten beni terk edip gidendin bu çıkmaz sokakta;

Vicdanın sızlamayacaksa beni benimle sensizliğine bırak

15.11.2008