Sensizliğinde Üşüyorum

Hoş geldin ıssız gönlümü aydınlatan Güneş!
Yalnızlıktan üşüyen ruhuma, nereden düştü bu ateş?
Sayende görüyor kalbim, nereye baksa tatlı bir mana,
Tam batacakken sığındım, hayatımın limanına.

Ve sendeyim artık limanım! Etme artık bana naz,
Biliyorum ne kadar sevsem de güzelliği yâd etmek az.
Lakin yüzeceğim aşk denizinde, kalbini gel bana çevir,
Belki kalmaz gözümde hüzün ve kin, hayata dair.

Seviyorum seni gel eyle bana bir bakış,
Baharlar yağsın yüreğime, uğramasın kara kış.
Doldun bire kere gönlüme, sevgin hiç taşar mı?
Senle can bulan kalbim, sensiz hiç yaşar mı?

Şahittir aşkıma uçsuz bucaksız engin deniz,
Sevdanla cennetleşen gönlümün her yanında senden bir iz.
Bitsin bu tutsak ruhuma eylediğin zulüm,
Ya sev seni seveni, ya da gelsin ölüm…