Sensizliğin Zehri Şiiri - Ahmet Kölecioğlu

bahsederken aşkımızın ilk mevsiminden
gün geçtikçe büyüyen o sevgimizden
aşkların en yücesiyle dolu gönlümüzden
mest olur geçerdik biz kendimizden

tozpembe bir dünyada kanat açmıştık
etrafa sevgi dolu neşe saçmıştık
biz hiç durmadan aşka doğru koşmuştuk
boz bulanık seller gibi coşmuştuk

verdiler bir gün acı haberini
kabusa döndürdüler benim kaderimi
tatmadan aşkımızın tatlı zaferini
içirdiler bana sensizliğin acı zehirini

Ahmet kölecioğlu
Noter Onaylı