Sensizliğin Yokluğu Şiiri - Selçuk Yılmaz

Anlatır durur senin sürü
içindeki hikayeni,
Erzurum'da bir çoban kuzularına
Kuzular da oğlaklara,
Meraların kekik dolu koyaklarına,

Bir buruk çayın tadı damağında iken
Sarıkamışta, Ağrı dan öte diyarlarda,
Bir nefes cigarası da karışıverir
çayın demine,

Oralara yakın bir yerden
Geçiverirdin sen, güneyde bir yerlere,
Semalarda siluetin uzanırken upuzun,
kanat çırparken,

Sevgin belki umudun yitirilişi,
Belki de var oluşun bir tepkisi,
Derinlerde bir yerde, duyulmaz hiç
ağlamaklı sesi,

Sende var oldum ey göçmen kuş
Sende yeniden dört mevsim
var olacağım.

Enginlere ulaşan kanat sesleri dinerken,
Süzülürken yamaçlarında dağların,
Bir beklentiye konabilmek,
Dahası, coşkulu delişmen ağrıları
dindirebilmek için;
Buralarda kokuna hasret,
Solup gitmeden bir garip gül yaprağı,
Taşırmadan bir damla suyu.
Sende seni, sende teni,
Sende aşkı, sende hüznü
görür gibi,
Esaretin vazgeçilmez bedelini
öder gibi...