Göğüslerinin altında ağlıyor,
yüreğim,
göz yaşlarım dizlerime düşüyor,
damla, damla…
Diz çökmüş bedenim sevgiye,
bir şeyler sıçrıyor yüzümden,
acı dağılıyor odama,
acıları avuçluyorum…
Seni sarmalıyor kollarım…
Tutuyorum başımı,
alıp gitmek istiyorum,
sonsuza…
Sensizliğin acısı bu kor, içimdeki.
Sensizliğin yokluğu bu karanlık,
yalnızlığımın feryatları sanki,
bırakmayan beni.
Bırak bu son dans, acıyla,
bu son sesleniş gaibe,
dönme, sessiz kal, kal ki,
sensiz kalayım…
gölgem olsun yüreğin…
Zamansız bir toparlanış bu hayata,
zamansız, bir gidiş bu hayattan… Zamansız…
…Ve de sensiz…
İzmir-Çandarlı
Mustafa Yılmaz 4Kayıt Tarihi : 5.5.2008 14:32:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Neyi mi?
Tabi ki sensizliği.
Niye mi?
Sana adadım beni.
Koca günde tek teselli
Seni görebilme ihtimali.
Varlığın sensizliğin
En güzel hali...
Ben çok şey istemedim ki!
Bir kucak dolusu gül değil..
Bir gül kurusu renk..
Bir sen kokusu ten...
Yeterdi..!..........dizelerinize eşlik etmek istedim...gerçek bir serzeniş ve yürek akımı var dizelerde...kutladım
TÜM YORUMLAR (1)