Sensizliğin Yılsız Yılları Üç

AĞUSTOS: (Roma İmparatoru Agustosun adından)

Gözlerim arıyor seni......Benim içimdeki çocuğün sevgilisi.

Seni unutturacak dünya yoksa, dünyanın sonunu arıyorum. Bu dünyanın çivisi çıkmış ki çivilemeye çalışıyorum sevginle, seninle en çok sensizlikle.En çok sensizliğin işime yaradı.

Dayanmalıyım,yaşamalıyım, bu son kezlerin küresinde kerelerine kadar sinmeliyim.

Senden kalanlarla… senden başlayanlarla başa başa kalmalıyım. Kalakalışımın bütün karelerinde seninle yaşadıklarımı pafta pafta dünya yaptım. Benim bir dünyam var,dünyayı yutmakta.

Senle başladı....Seninle bitti.. senle düşlerde kaldı, senle imkansızlıklara taşındı.Senle bulaştı aşkın bulantıları.

Göçmen kuşlar gibi.. BENDEN GEÇTİ AŞK.... DİYEMEZDİM. AŞKIN KÜNYÜYÜM BEN, DÜNLERİMİ YAKIP YARINLARIMI KAVURUP GİDEMEM BİLESİN DİLGEŞ ….

Al kalbini kendine git. Çok uzaksın hem kendine hem bana. Şimdi ben seni severken sana insan demek doğru mu ki bilmem.Melek desem de melekler kıskanır.Kanatların zaten var ,sen en iyisini içinde benimde olduğum kalbini al git kendine.

Gelgitler arası gelmişler sonrası şavkı gözlerimde biten güncelerini alıp git benden.
-Uğraşıl bir hüznün sonrasızlığında akar sızıların. Vicdanımın en bilindik yerinde günlerin üşür, gün yüzlerin ıslanır .D’emirden bir yürek bağlar gem gemisini savurup gidemediklerime.

-Ağustosları nasıl silerim.Seninle yuvamızı kuruduğumuz, evimizi dizdiğimiz, düğünle ilgili her hazırlığı beraberce yaptığımız bu ayı nasıl unuturum ki Dilgeş.
-
Artık benim olmuştun.Aynı yastıkta aşkı geceliyorduk.İlklerimiz oluyordu, seninle ilk kez aynı sabahı yaşıyorduk.Senin elinden ilk kez kendi evimizde kahvaltı ediyorduk.İlk gecenin sıcak yaz aynası hala aşk duvarımda asılıyken şimdi eylüle götürme beni.

-Eylül çok acıklı sevgilim. Ne olur hep ağustosta kalalım.Hep benle kaldığın bu ayda kalsın aşk ve sen.

S’armaşıkların güncelerinde kaldığımız yazların diliyim ben. Hadi şimdi yoksun demek bir adın eylül.

EYLÜL: /Süryahiceden, aylul (eylül) dan, eylül (üzüm ayı) . Hint-Avrupa
dillerinde eylül ayının karşılığı yedi sayısıdır.

Ayrılığın şırası akar yokluğuna. Eylül sonuydu. Ben sadece onu bilirim.O eylül sonunda bir daha gelmeyişinin günüydü. Yapraklar sararıp yaramı kapatmak için acilen iniyorlardı.

-Eşyalarını toplamıştın. Ben yoktum evde, olamazdım da .Gidişini canlı canlı izleyemezdim.
-Eve gelmiştim.Her şeyini paketlemiştin.Taşımacılar gelip eşyalarını taşıyordu.
-Her şeyini taşıdılar; ama o evde kalan anıların ağırdır diye taşıyamadı kimse. Damlaların vardı her yerde sulak acıların hayallerini ıslatmıştı.
Onları da taşıyamadılar. Sen bir zamanla bu evde çok mutluydun, beni kapıda karşılar,gülücüklerinle beni huzura uçururdun.
-O huzurun her karesi yaşanmışlığın tuvalinde.Neden taşımacılar ona almadı ki?
Son bakışın çok ağırdı. O bakış eve sığmıyordu. Sonra şimdi mutlu musun ben gidiyorum cümlesini neden taşımadılar.
Daha sonra ben yemek bilmiyorum diye gizlice bana yaptığın bir haftalık o lezzetli yemeklerin kokusunu neden taşımadılar.

-En son sahne.
…:Mutfakta ağlıyordun.Ayakların gitmeni istemiyordu. Sevdiğin adamdan nefret edip gidiyordun.Damla damla aktın orada .Ben taşa çevrilmiş halde damlalarını sayıyordum.
-Bir kadın ektim sevda kitabımda damla damla gidiyordu benden.
Gitme diyemedim bile.Bu cümleyi kuramayacak kadar mecalsiz kalmıştım.
-Ağlamalar ağlıyordu. Bütün terk edilenlerin acılarını sırtlamıştım.
Kalakalmak buymuş meğer.Sen ağlarken, ben orada yaslandığın duvar oluyordum.
-Ben gidiyorum gitmelere.Sen kalmalarınla kal demiştin.

Oysa ben kalmaların armasıydım sen giderken, sen kalırken, sen ağlarken.

Haydi çıkaralım eylülü aylardan.Bu darbeler ayını yaşaya yaşaya yaşlanamam.

Senden gittim kendime geldiğim senden
kimsesiz kırıldığım, incindiğim, damlalarımla ıslandığım vuslattayım
şimdi sen git vicdanın metruk tenhalarına
Yusuf gibi gelişimi düşle aşk kokulu sözlerimden
Aşk yüzün bende kalsın, aşk sözün ciğerimde kaynasın
Ben senden sonrasına sensizlik mucidiyim
Koynunda uslanmış mücrimin cimrisiyim
ıslanır y’adım senin harflerinde ayın şemimi eritirken
Ayşeler ağlar, nazlıcanlar gülüşür ruhumun aysberg sahilinde
Dılı aman amannnnnnnnnnnnnnnn
Bitmez bir sevdanın sol hoşluğunda kalır ömrüm
Aşk kesiği yara esriği bir düğüm kalır kördüğümlerimde
Kalırım sana, kalırım senden kalanlara
Le le amannnnnnn, dılı amannnnnnn bilesin