Sensizliğin Yılsız Yılları

Ocak

-Ocağı tütmüş sevdaların zemherisindeydik. Sol yanımdaki buzulları eritecek hurilere ders veren seni bekliyordum.

Hayali hale taşıyan gezginlerinin gizlerinde izsiz sözlerim vardı.
*Varsıl, ver hasıllılarım vardı.Varamadığımız bütün içsel kuytular sevi kırağımız düşmüştü.
-Düşlerime kadar üşümüştüm.Çiyler huylarımın üstüne düşmüştü.
Üşümüştüm sensizliğe. Ocağım yoktu üstelik. Demliğim yeter mi ki sana demlenmek için.İçimde,sevdamda, ruhumda kaynatıp yüreğimin süzgecinden geçirdiği ç’aydan bir bardak içer misin?
-Ben içtim, şimdi dış. Dışlanmışlığımız acep böyle mi başladı bilemedim.

OCAK od(ateş) dan odak/ocak gibisin. Kış ortasında yaktın sevginle.

Berelenmiş,birelenmiş, parelenmiş, sıralanmış, aklanmış, didinmiş hülyalarım vardı.
-Acılarıyla ortak olan olmamışlarım sızardı yüreğimin süzgecinden.Perilere bak-la * vacılık yapardım. Her baklava yaprağı arasında şiirsel tatlarını yazardım.
*Tadın kadar şerbetin kadar yaşamlarım vardı.

Buzları , uzları, uzlaşamadıklarımızın törpülerine dünlerimizi verdim.
Gelmişler biriktiririz, gelmemişler sayrında. Bazıları gibi bazenlerimiz olurdu.Pazenlerini giyer salına salına gelirdin yürek devletime.

-Bir ocağı tütürmek için mevsimin ilk öpücüğünü verirdin.

/ŞUBAT: Süryaniceden, şabat/şobat/

Kış, kuştan dudaklarını sererdi lirik bakışlarla. B’itsin yitirilişler.
Tutulmuş güzelliklere, güzel demler yanaşsın yanıp tutuştuklarımız.

Bağrımda örülü tutkuların serinsin bahtına.Seninle bir kez Şubat 29 yaşadık.Bir kere yeter mi bin ömre.
Bu tiz üşüşmelerin sonunda onsuz bir tez sürülür mü.Kış bitiyor diye aşk da bitirilmez ki?
-Yine üşüyeceksin. Sarılmak için beni arayacaksın. Ayak ısıtıcın aşkımız kadar yakın olamaz ki?
-Haydi şair, git benden önce yatağı ısıt, yüreğim sıcak yatağımız da sıcak olsun.Önce yüreğimi, sonra yatağımızı ısıt diyecek misin yeniden.

Bak dölleniyor ruhumuzda kalan kalakalış.Yarın yar olmaya gebe.
Öyle yaramın ortasına şubat soğuklarını sızdırıp yar topu yerine kar topu atarak gidemezsin.
Yirmi sekiz şubat post modern darbenin sülün tarihinde emilmiş neler kaldı ki?
-Derin sülünlerin emdiği ulusal hazinelerimizden payına düşüne dışlanmışlık kadar sıkıcı ayrılığın. Hangisine katlanayım.

-Yarı tanrıcılık oynayıp üç gram akılla bütün benleri kirleten dış odaklı iç maşalı kimsesiz çıkarcılara mı gidişine mi ya da seni unutamayışıma kızayım.
-Alma mazlumun ahını … sonrası hemen tüllenir, tümlenir bilesin.

-Albenisi al beni olmalı bu aşkın.
Beni kaybetmeyi başardın.Kışlarını da kaşlarını çattığın gibi alır gider misin peki.

Bu umut imparatorluğunda umurumda olan çok şey var.Umurumda değilsin diyemem. Ben aşkın son halkasıyım, kopuşlarımı kimse göremez, çözemez.
* * *
MARTMars(savaş tanrısı) tan martius (Marsla ilgili olan,Mars ayı) (

V’an kedisi gibi durma sırnaşıl hülyalarımda.Tırmalanmış vuslatlarıma tüy gibi hafiflerini bırakma.
-Alerjim var ayrılığa. Mart kapıdan baktırır, kazma kürek yaktırırken kazılmamış , yazılmamış günlerimiz var yar senin toprağında.
-İlk sarılışın, ilk öpüşün ve diğer bütün ilklerin gibi değil ilkbahar.
Aşk kadar sıcak mevsimlerde üşütme beni.Üşümenin üşünmesine izin verme.

-Vesikasını vuslatın dağarcağında alan algıların derecesiyim.Ötesi metafiziğin zomudur.Değiştir sonsuzluk ve onsuzluk kanalım.
-Beni Ben ‘de izle gülüm.

*Kendimizle arındığımız simle arayışların hazır cümlesi değilim.
Haydi, bulantının alıntısını sil yazgından. Acılar senin künyene kaderden sonra yazılamaz. Keder senin sınavda kullandığın şekerin.
-Sen hep sınavdasın.Ölümler dizeleniyor yanı başında.Solunda aşk dışında bütün acılar gözü kapalı olarak üstüne geliyor.
-Baba, dayı, dayıoğlu, ve ciğerinin yarısı hatta tümü bacının bütün duruluşu özetleyen anlatılmaz acısında ben hiç acın olamadın.
-En sevdiklerin, kanından,canından, anından, şanından olanların mezar taşlarında bana yer yoktu.

NİSAN: Süryaniceden, nisanna (kökeni Akad. nisannus) dan
Vakta vaktin düştü. Nisa’n olarak kaldın düşmemiş düşlerimde.
İçimizdeki çocuğun uçurtmalarını egolarıma değdirmede yaryüzüne yaklaştırdığı yemyeşil nisandayım .İsyanlarımı sislerin kapatsa da hislerimi kapatacak hiçbir şeyin yok.

Aşk ucuyla baktığımız çimenlerin çeşnisiyim.Renk renk çiçeklerine katılıyor ruhumun sessiz kalışları.

MAYIS: Latinceden, maius (magnus/büyük, maior/daha büyük, maius) tan mayıs, beşinci ay….

*Ve kirazlar aşka gelir.Mayıs ayı kiraz ayı imiş. Hayır bence kiraz dudaklarının mevsimiydi benim için.Seninle tanıştığımız ay kendi kutsallığını içimde barındırır.
-İstanbul fethinin olduğu gündü.Ve seni fetheden aşkın Fatih’i olarak yıkılmamış kalelerini yıkmaya, dokunulmamışlarına doküman , dokunam olmaya geliyordum.
-Sen ben’den baharın son demini istiyordun. Yaza yaza,yaza,yazgıya, algıya,hazırlanıyorduk.

Hırçın bir rüzgar bütün çeşitlerini hazırlıksız çölümüze salar.Toz duman içindeyiz. Sen orada , orası burada, ben orayla buranın farkı arasında daha da ötelerin sesindeyim.
-Oy ki oy ….Azam Ali’nin melodik tınısı gözlerime girmiş sensizliğin tozlarına çare mi ki?

*Ağar yalnızlığım yanılgılar üstüne.Üstüne bir şey örtme benden kalanlar yeter.
-Kiraz da yeme.O kiraz dudaklarına bulaşmasın ben rengi kirazlar.
*Mayası çalınmış mayısın sonlarına doğru büyüce bir aşkın büyüsüne kapılmıştık.
-Kapsam alanın dışında değildik. Çekiyorduk her telden. Aradığınız kişiye ulaşamıyoruz,lütfen onu çok sevin,bir daha sevin, bir dahadan da çok sevin.
-Tele sekretere bağlanmış terk edilmişliğim aba dilinde. Beni anlıyor musun, duyuyor musun?
-Mayıs ayı birinci ay benim için.Seni tanıdığım ay her zaman birinci aydır. Bende yıllar, aşklar, mevsimler, kavuşmalar, beklemeler, ağlamalar mayıstadır bilesin.