Sensizligin Ve Ben Şiiri - Serkan Kurt 2

Sensizliğin beynime vurur, durdurur yaşantımı
Yokluğun acıtır canımı,yok eder hayatımı
Gidişin sonum olur, hancer bile akıtmaz kanımı
Umutlarım tüendi, istemiyorum
Senden kalan karalığımı
Duvarlar bile düşmanım oldu
Üstüme, üstüme geliyor
Sevdiğimiz şarkı vardıya, artık çalmıyorum
Benim canımı acıtıyor
Tanıştığımız sahile artık, ugramıyorum
Çok sevdiğimiz, aşkımızın parkına, gitmiyorum
Her zaman, buluştuğumuz cafenin,
Önünden bile geçmiyorum
Unut demiştin ya, unutmaya çalışıyorum
Bir rüya farzet demiştin ya, rüyadan uyanıyorum
Gittin
Gittinde, peki beni niye kendinle götürdün
Beni bana bırakamadın mı?
Beni bende bırakamadın mı?
Al kendini yeter, taşıyamam seni bende
Diyemedin mi?
Sadece ben değildim götürdüğün,
Umutlarımı da,
Duygularımı da,
Sevgimi de götürmüşsün kendinle
Bana kalan ise, sol yanımda kocaman sen,
Kocaman sen kaldın.
Ayrılıktan söz açılırken, kolay dedim,
Olur dedim
Vedaya bile gerek yokmuş gibi ayrıldık,
İki yabancı gibi
Ama yanılmışım, yabancı degilmişsin bana
Yabancı dediğim, yaşarmı tam buramda?
Yaşarmı sol yanımda
Şimdi kim sevebilir ki, seni benim gibi
Kim aglar sana, kim yanar benim gibi
Teninin kokusu, hala tenimdeyken
Kim sarar seni kim
İnşallah sende seversin, aşık olursun
Sana aşık olduğum gibi
O zaman anlarsın, seni nasıl sevdiğimi