Sensizliğin vakti Şiiri - Kursad Tongul

Bir gün daha başlarken sensizliğin vaktinde
Yalandanda olsa gülüyorum.
Söz verdiğim gibi ağlamıyorum
korkarmı insan göz yaşlarının görülmesinden
korkuyorum ağlamayacağım .
Yağmurun ardımda bıraktığı izlerin
kokusunu içime çekiyorum.
seni sensiz sevebildiğim dünyalarda
Kaldırım taşlarının çizgilerine basmadan yürüyorum.
yüzümde bir tebessüm
farkında olmadan Bir gün daha bitiyor
artık göremiyorum yıldızları
Ne araba arkalarına saklalanan çocuklardan.
nede zillere basıp kaçanlardan yok
sensizliğe kapadığım kapılarımı kimse çalmıyor artık
Zaman Herşeyin ilacıdır derdin ya hani
bekliyorum biliyorum gideni getirmez zaman
ama gidene götürür belki.
sen gidince gülmekde anlamsız zaten
papatyalar bırakıyorum başucuna
uzaklaşıyorum yavaş yavaş
göz yaşlarımı kimse görmeden
Senli yaşadığım Sensizliğin vaktine merhaba...