Sensizliğin Tuz Gölü oturmuş Gözlerime

Sensizliğin tuz gölü,
Oturmuş gözlerime.
Gecenin karanlığı,
Acı üfler ciğerinden,
Yel değdi yüreğime.
Kırılgan birkaç hayal,
Pasaklı birkaç mendil,
Ve bir bardak gam kokulu demli çay,
Tavşan kanı damlatır,
Spazmlı mideme.

Sensizliğin ağrı dağı,
Çöreklenmiş böğrüme,
Rüzgar yalar pervazını camların,
Bir çoban kaval çalar,
Islık ıslık adın gelir dilime.
Bu bir hüzzam havasıdır,
“Avare gönlüm yine hicrana daldı”diye,
Dudağımdan dökülen.

Sensizliğin patikası,
İz etmiş içerimde,
Kalbim ayak seslerin,
Kanımda senli sağnak,
Bedenimi ıslatan.
Ve boğazımda bir yumrusun,
Nefesimi daraltan.

Sensizliğin bulutu,
Kasaveti üzerimde.
Sabahı bekliyorum,
Veya bir başka sabah.
Doğum günü çok yakın,
Güneşin biliyorum.
Ve bütün hicranını,
Yükleyip üzerine,
Seni göndereceğim,
Maziler ülkesine….

Ozanoğlu 10.08.2009