Sensizliğin Tarihçesi Şiiri - Şahin Şen

Yokluğunda mor menekşeler topladım saçlarından.
Ve kömür karası gözlerini biriktirdim yalnızlığından.

Adağımdı yüreğim, içimden atamadığım sensiz karanlıklara;
Adadım ve dağıttım parçalarını, sensiz bile kalamayanlara.

Gündüz vakti yıldızları saydım gökyüzünde, hepsi yüzündü.
Senliğimden bana kalanın tek varisi hüzündü.

Bende, seni gördü herkes, tanıyamadılar beni,
Hallacı Mansur misali zincirlediler ellerimi.

Saatlerden zehrini döktü akrepler gözlerime,
Hafiyelerin amansızca saldırdılar gizlerime.

Çerağ bakışlı zebaniler girdiler uykuma,
Zifir saçlarından darağacı gerdiler ufkuma.

Güneşle dertleştim bir süre, sonra ay girdi aramıza,
İçimdeki bulutların karanlığı düştü dünyamıza…