Sensizliğin Son Günü (Ölüm)

Seni benden alıyorlar,
Ardında
Beni,
Seni
Ve bendeki bir çok seni katlediyorlar.
Gıkın çıkmıyor.
Susuyorsun...

Seni içimden söküyorlar.
Doğmamış bebek katilleri,
Vakumlamak için dayıyorlar kalbime,
Seni benden alıyorlar.
Dalıyorlar ruhuma,
Çıkmayan sesin soluğun olmuş,
Son nefesim...

Seni benden almışlar bile,
Farkında değilsin!
Anlamıyorsun!
Ben yazıyorum.
Senin gözünde,
Boşa kürek çekiyorum.
Kürek çekmeyi bile bilmem.
Bak! O kadar acınası haldeyim...

Seni benden aldılar.
Sevgiye 'uğursuzluk' dediler.
Kandın!
'Para verip satın alınır' dediler
İnandın!
Gidiş o gidiş!

Seni benden adice çaldılar.
Verdin kendini renkler dünyasına.
Sen beni görmüyorsun artık.
Sildiler zihnini sapsarı saçlar.
Büyülediler seni.
İçirdiler yudum yudum orospu düşleri.
İzin verdin!

Baksana be adam!
Seni benden almamışlar.
Gönüllü gitmişsin öyle diyorlar.
Sensizlik nöbetinde ölüyorum.
Geride kalmış tüm anılara hakaret bu
Sigaram sensiz yanmıyor artık
Yanmamak için direniyor.
Soğuk bile kıyamamış.
Üşütmüyor.
Zatürree olmuşum.
Boynumdan aşağısı yok.

Gittin gideli yaşamıyorum be adam
Ölüm nöbetlerim kronikleşti.
Her yeni gün doğumunda
Bir daha, bir daha,
Doyumsuz bu Azrail yokluğunda
Ölümlerim aralamış bacaklarını.
Azrail türlü türlü öldürüyor.
Bu sefer benim gıkım çıkmıyor...

Demet Demirhan