Bir demet eylül güneşi bırakıyorum
Son kez sana
Zemheri gönlünü ısıt diye
El veda sarı sonbahar
Sararan ruhumun
Yaprak dökümü
Ve sen eylül gel usulca
Geceyi ört benim için
Karanlıklar sararsın son defa
Sarı sonbahar saçlım
Hüzün kokulu mimozam
Sensizliğin Sina çölü gibi
Savuruyorsun beni
Çöl rüzgârlarıyla
Son defa gel öp beni
Elveda sarı sonbaharlara
MAHMUDİYE DÜZKAYA
Mahmudiye DüzkayaKayıt Tarihi : 16.8.2010 18:48:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Mahmudiye Düzkaya](https://www.antoloji.com/i/siir/2010/08/16/sensizligin-sina-colu-2.jpg)
Şiirde kullanılan dilin sadeliği,anlaşılır olması,şiirin teması,mısralar arasındaki ahenk,şiirin tümündeki armoni farklı bir değer katmış şiirinize...
Sevgili Şairem,soluk almadan okunabilecek bu derin duyguları,sevgiyi,aşkı,sevgiyi barındıran,yeşerten,rengarenk çiçek açtıran ve de çiçek bahçesine hazan düşüren çok beğendiğim ve de defalarca okuduğum bu harika şiiriniz için sizi yürekten kutluyorum...Saygımla...Savaş GÜRSOY
TÜM YORUMLAR (1)