Sensizliğin Şiiri Şiiri - Erol Doğan

Bir İstanbul yokuşunun yorgunluğu var üzerimde
Bitip tükenmişliğin korkusu var gözlerimde
Severken seni öyle delicesine
Çekip gitmişliğin darbesi var yüreğimde.

Odamda hüzünlü şarkıların verdiği sessizlik
İçimde boş bir çerçevenin taşıdığı kimsesizlik
Dayanamazken yokluğuna kalbim bir saniyelik
Ne yöne dönsem hangi tarafa baksam hep sensizlik.

Dün gibi aklımda seni ilk gördüğüm zaman
Bir daha da çıkmadın aklımdan ne olduysa o an
Elimi kolumu bağlamıştı beklemediğim merhaban
Dilim tutulmuştu konuşamamıştım bir an.

Senden ayrıldıktan sonra hep seni düşünürdüm
En güzel düşlerimde en saf hayallerimde görürdüm
Sensiz geçirdiğim saatler ızdırabım olurdu
Sokaklar dar gelir zaman dururdu.

Hiçbir şey eskisi gibi değil tadı yok sigaramın
Anlamı kalmadı senden sonra denize karşı oturmanın
Nasıl geçtiğini bilmiyorum artık hayatımın
Derin bir izi oluyormuş hatıralarda kalanın.