Sensizligin Siiri Şiiri - Suleyman Komsul

Sensiz gecen her saat bin yil oluyor bende
Seni gormedigim an can kalmiyor bu tende

Gunler aksam olmuyor cekilmiyor geceler
Seni benden gizliyor cozumsuz bilmeceler

Saatler tukenmiyor dunya donmuyor gibi
Sensiz avuclarimda ruhum oluyor gibi

Huzunler dokuluyor ustume bulutlardan
Seni dileniyorum islanmis umutlardan

Sensiz karanliktayim isiklar avutmuyor
Caresizim yildizlar ellerimden tutmuyor

Ne havayi ne suyu seni arzuluyorum
Sensizlik bir col gibi her an kavruluyorum

Simdi damarlarimda sancilar dolasiyor
Yoklugun hancer gibi beynime ulasiyor

Hep seni ariyorum ruyalarda duslerde
Kendimi buluyorum o sicak guluslerde

Bosvermisim dunyayi ben sensiz yasiyamam
Yoklugun oyle zor ki ne yapsam alisamam

Gul yuzun burcu burcu bakislarimda tuter
Baska birsey istemem varligin bana yeter.

2/13/1995