Duman ediyor bu yokluğun beni
Vakitsizce ya bir anım,ya bir parçam siliniyor sanki.
Dört duvarda kafamın yumruklarımın izleri
ve kulaklarımda sensizliğin sessizliği.
Ne kalemimin gücü yeter seni anlatmaya
ne de kağıdımın sabrı.
Bu yüzden iki dudağımın arasındasın,
Korkma!
Söylemem duyarlar,söylemem duyarım diye.
Saymadım hiç seninle geçirdiğim günleri,
hani derler ya sayarsan kaçar bereketi.
Bakıyorum da şimdi,
Kundakta ki günahsızmışım ve seni sevmişim.
Kayıt Tarihi : 9.2.2024 01:43:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!