Sensizliğin Senfonisi Şiiri - Döndü Dülger

SENSİZLİĞİN SENFONİSİ
Saçlarımın kırlarına sakladım kaybolan yılları,
Peki göğsümde aman vermez sızıyı nereye koyayım.
Sensizliğin susuzluğu kuruttu gönlün pınarlarını,
Solmuş goncalarımı şimdi ben nasıl saklayayım.

Görmez, duymaz, hissetmez oldum ama,
Gönlün sevda senfonisini nasıl susturayım.
Bir çocuk masumiyetinde saklarken seni avuçlarımda,
İçimde ki çocuğa şimdi ben nasıl kıyayım.

Denizin dalgaları ters düz ederken senli hayallerimi,
Durgun denizin kenarında ben nasıl durayım.
Yüreğim de bir umut treni yola çıkmışken,
O sefere şimdi ben nasıl el sallayayım.

Sensizliğin hırçın rüzgarları eserken başımda,
Seni yok sayıp rüzgara karşı şemsiye mi açayım.
Sensizlik benim nefesimi keserken,
Yokluğunun fırtınasına şimdi ben nasıl karşı koyayım.
Sensizliğe bu gönlü nasıl alıştırayım...
Döndü DLGR