Sensizliğin Seda'sı Şiiri - Ümit Işıkdağ

hüznüm ara sıra üç dalda üç yaprak
düşer peşi sıra kuruyunca bu toprak
tane tane düşer gözümdeki yaşlarım
ağır basar hüzün çaresizdir kışlarım

gönül yalnız koyar yıldızsız semalarda
hayat ıssız koyar beni o sevdalarda
ağır ağır çöker hüznün buruk vedası
kalpte bir iz bırakır sensizliğin sedası

içince bir kadeh o yalnız akşamlarda
hüzün dolar kalbe sevdasız yaşamlarda
bir bir giderken hayatın çile yüklü anları
elimde kelimeler ve yirmiyedi yaş sonları

rüzgarlar ekerken kalbin boş tarlasına
fırtınalar biçerdim gözde yaş damlasına
o gün bügün değil gözde bin yaş fazlası
sensizliğe adanan bir ömür ve sonrası

yetmiş mevsim geçti o sonbahardan sonra
yetmiş kere andım çaresizce adını
bitti dediğin anı yetmiş kez yazdım tuza
tuz eridi buz eridi kalbin dönmedi yaza

destan oldu şiir destan oldu nesir
kalemimi idam ettim hüznüm oldu vezir
bir kez olsun silmedin yazdığın kara yazıyı
bir kez olsun bilmedin o bendeki sızıyı