Bir sabah uyanırken adınla doldu içim,
Gözlerimde ince bir buğu, sanki sen.
Kaldırımlar ıslak, gökyüzü kırık,
Ve şehir — sensiz, bir yabancı ben.
Kokun kalmış yastığımın ucunda,
Rüzgâr eserken, seni anlatıyor.
Kaf önce hafif hafif düşüyorsun sonra
kızıl kızıl dağılıyorsun elimde kalıyor iki nokta
atıp kırmızı bir gül kalbimin tam ortasına
kaçıyorsun mevsimlerden mevsimlere
tahtı çalınmış bir padişahım oysa
kayboluşunu arayan hesapsız yolculuklarda
Devamını Oku
kızıl kızıl dağılıyorsun elimde kalıyor iki nokta
atıp kırmızı bir gül kalbimin tam ortasına
kaçıyorsun mevsimlerden mevsimlere
tahtı çalınmış bir padişahım oysa
kayboluşunu arayan hesapsız yolculuklarda
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta