Sensizliğin ötesinde bir duygu taşıyor gönlüm
Sensizliğin yarattığı sessizliği dinliyor
Ruhumun derinliklerinde yatan hayali sen
Anlamsızlaşıyorum
Anlamların beynimde yarattığı
Anlamsızlıklar karmaşası içerisinde
Kimse kalmamış kalabalık kimsesizliğimde
Şimdi anlıyorum seni
Sensizliği
Ve sessizliğini
Kimse bilimez bulamaz nedenini
Saklanır sözcükler ağzımda gün batımına doğru
Sen her yerde yüreğimde yenilen silahsız bir ordu
Anladım artık sensizlik senden oldu
Anlamsızlık
Evet
Anlamsız
Anladım sensizlik her zaman koca bir yalnızlık
Sadece bir anlam doğuyor geceye
O da Güler adında bir şairin hüzünlü kaldırım köşelerinde
Hayata yepyeni anlamlar getirmesinde
Sığdıramadığım cümleler vardı yalnızlığıma
Sığdırıpta sabahı göremediğim
Anlatamadım kendimi sana
Sen karşıydın bana
Aşkıma
Duygularıma
Ve mutluluğuma
Ben karanlıktım
Sen aydınlık
Ben yalnızlıktım
Sen kalabalık
Ben sönerdim her gece
Sen parlardın her şeyden yüce
Artık her şey sensizliğin ötesi
Anlamsızlık
Evet
Anlamsız
Kalmadı bırakmadın hiçbir yerimi yarasız
Ne yaparım ben bu sessizlikte
Ölü gibi yaşarım herhalde
Yalansız
Günahsız
Anlamsız
Ve yarınsız...
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim