Sensizliğin Moruna Siyah Benekler Kondur ...

Karapus.......oturmuşum yokluğunun üstüne
Sensizliğin moruna; siyah benekler konduruyorum
Sonbahar döndü dolaştı yine geldi.
Yapraklar sararıyor ve heyecanlar soluyor işte.
Yarınları bugünden eskitiyoruz biliyorsun.
Kayıyor ellerimizden, biz oluşumuz
Bugün; dünden daha çok değil mi ayrı kalışımız?
Ve......yarından daha büyük özlemimiz
Sen; köşende hüznü şekillendirirken
Ben... senin şekillerini isimlendiriyorum
Oyalanıyoruz işte.....gözlerimiz kapalı.
Kımıldamaya korkuyoruz ama görmelerdeyiz
Duyuyorum, bir yerlerde ziller çalıyor.
Ve senin de duyduğunu biliyorum.
Artık nefes nefese değiliz.Çünkü inmelerdeyiz
Bitiyor mu? .......demeye; varmıyor dilim
Sevdasızlığından korkuyorum.
Karapus oturmuşum yokluğunun üstüne
Kaçınılmaz sonu; Siyaha boyuyorum...